23 marca 2023 r. do Sejmu wpłynął rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3097; dalej: Nowelizacja). Projektowane przepisy budzą kontrowersje, ponieważ wpłyną na proces inwestycyjny w instalacje odnawialnych źródeł energii (OZE). W niniejszym artykule przedstawiamy najistotniejsze zmiany jakie niosą ze sobą projektowane przepisy.
Jak już wielokrotnie wspominaliśmy na łamach naszego bloga, początek 2023 r. przebiega pod znakiem istnej rewolucji w prawie pracy wskutek m.in. wprowadzenia do Kodeksu pracy możliwości pracy zdalnej, jak i obowiązku implementacji przez Polskę jako państwa członkowskiego Unii Europejskiej tzw. dyrektywy work-life balance, której poświęciliśmy jeden z ostatnich wpisów na naszym blogu. Tym razem analizujemy, jakie zmiany dla pracowników-rodziców oraz zatrudniających ich pracodawców wprowadza nowelizacja, która wejdzie w życie już 26 kwietnia 2023 r.
💻 Zapraszamy na bezpłatne szkolenie online „Agencja pracy tymczasowej pod lupą – sygnaliści i niemieckie kontrole”.
Rynek, na którym poruszają się agencje pracy tymczasowej jest dynamiczny i podlega bardzo wielu zmianom. Nie na wszystkie nurtujące przedsiębiorców pytania można znaleźć odpowiedź w przepisach prawa i dostępnych publikacjach.
Do wejścia w życie przepisów o pracy zdalnej pozostał już zaledwie jeden dzień. Znowelizowany Kodeks pracy uchyla dotychczasową możliwość stosowania pracy zdalnej na podstawie tzw. ustawy COVID-19, co oznacza, że pracodawcy z dniem wejścia w życie nowych przepisów – czyli już 7 kwietnia, powinni wdrożyć odpowiednią dokumentację w zakresie pracy zdalnej w swojej organizacji.
Rok 2023 to czas gruntownych zmian w polskim prawie pracy, które systematycznie analizujemy i komentujemy na naszym blogu. 23 marca 2023 r. Prezydent podpisał ustawę zmieniającą Kodeks pracy w związku z obowiązkiem implementacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2019/1158 z dnia 20 czerwca 22019 roku w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylająca dyrektywę Rady 2010/18/UE, nazywaną umownie „dyrektywą work-life balance”. Znowelizowane przepisy zaczną obowiązywać w ciągu najbliższego miesiąca.
Nowelizacja Kodeksu Pracy, opisywana już łamach na naszego bloga, wprowadziła niezwykle istotny sposób wykonywania pracy, popularny zwłaszcza w trakcie pandemii COVID-19, czyli pracę zdalną. Podstawową zaletą pracy zdalnej możliwość wykonywania jej poza siedzibą pracodawcy, praktycznie z każdego miejsca na świecie, w którym pracownik może wykonywać swoje obowiązki i powinności względem pracodawcy. Ale, czy można pracować zdalnie u polskiego pracodawcy przebywając za granicą?
Na posiedzeniu 9 marca 2023 r. Sejm RP przyjął długo oczekiwaną nowelizację ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 724; dalej: ustawa odległościowa, ustawa H10). Prace nad nowelizacją trwały od początku 2020 r., a o ich przebiegu informowaliśmy Państwa w szeregu artykułów (m.in. Projekt nowelizacji ustawy 10H przyjęty przez rząd, Prace nad nowelizacją ustawy odległościowej nadal trwają, Nowelizacja ustawy odległościowej jako szansa dla zielonej energii). W niniejszym artykule omawiamy finalny kształt przyjętych zmian.
Praca zdalna okazjonalna, czyli instytucja przewidziana nowelizacją Kodeksu pracy, uprawniająca pracowników do pracy zdalnej w wymiarze 24 dni w ciągu roku kalendarzowego, w praktyce cieszy się już teraz dużą popularnością, zwłaszcza wśród pracowników. Co na to pracodawcy?
Jak wspominaliśmy w poprzednich wpisach, początek 2023 roku upływa pod znakiem jednej z największych nowelizacji w prawie pracy od kilku lat. Niezwykle intrygującym wszystkie podmioty stosunku pracy jest wprowadzona ustawą nowelizującą Kodeks pracy możliwość wykonywania pracy w ramach pracy zdalnej, w związku z którą pojawia się wiele praktycznych pytań, jak na przykład – w jakich okolicznościach pracodawca może odmówić pracownikowi wykonywania pracy zdalnej, na które odpowiadamy w poniższym wpisie.
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 15 listopada 2022 r. (sygn. I FSK 95/19), wskazanie daty rozpoczęcia czynności opodatkowanych w przeszłości nie sprawia, że obowiązek rejestracji do celów VAT w Polsce powstaje z mocą wsteczną i nie powoduje powstania obowiązku skorygowania rozliczeń w związku z transakcjami rozliczonymi według mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge).